ทำไมหลวงพ่อลาพุทธภูมิ
หลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง ตอบปัญหาธรรม
ผู้ถาม :- “ขอกราบเรียนถามหลวงพ่อว่า หลวงพ่อมีทุนพุทธภูมิผ่านมากน้อยเพียงไร…ขนาดไหน…และเพราะเหตุใด…จึงกล้าตัดสินใจลา โดยชนิดที่เรียกว่าไม่อาลัยอาวรณ์ต่อไปครับ?”
หลวงพ่อ :- “ตอบไม่ยาก…อยากลา มันจะไปยากอะไร ศัพท์ภาษาไทยชัดๆ เห็นทุกข์ คือความวุ่นวายของพระ เวลานั้นพระผู้ใหญ่ก็เป็น “พูใหญ่” ไป ร่างกายเราก็ไม่ดี เขาถามว่า ทุนพุทธภูมิขนาดไหน ฉันก็ไม่ตอบหรอกนะ ถ้าขืนตอบเพราะว่าไม่มีสัญลักษณ์ ไม่มีนิมิตเครื่องหมาย เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ถ้าจะออกไปเฉยๆ ไม่ได้ ต้องลาก็แล้วกัน
ทีนี้ประการที่ ๒ ลาก็ต้องมีเงื่อนไข คือว่าจะให้ลาได้ แต่เมื่อบอกว่าจะไม่ตายภายใน ๑๒ ปี ให้ทำงานพุทธภูมิไปก่อน เมื่อครบ ๑๒ ปีก็ต่ออีก เวลานี้ยังต่ออยู่ เป็นนักเรียนทุน ทุนถาวร ก็เลยบอกว่า ถ้าอย่างนั้นไม่ต้องกำหนดหรอกครับ มันตายเมื่อไรก็เมื่อนั้นแหละ…ขี้เกียจ ถึงกำหนดจริงมันจะป่วยหนัก หนักมาก แล้วท่านก็มาต่อให้ เราก็ขี้เกียจป่วยขนาดนั้นใช่ไหม…ไม่มีความจำเป็น ก็เลยบอกท่านว่า ผมเป็นคนไม่มีทุกข์ ขันธ์ ๕ มีทุกข์จริงแต่ใจผมไม่ได้ทุกข์ไปด้วย ในเมื่อกำลังยังมีอยู่ก็พร้อมทำงานเพื่อพุทธภูมิ แต่ว่าถ้าพูดไม่ออกเมื่อไร ก็อยากจะตายเมื่อนั้น”
ผู้ถาม :- “อ้อ…นี่ที่หลวงพ่ออยู่ได้ ก็เพราะว่าได้พูดได้”
หลวงพ่อ :- “ใช่…”
ผู้ถาม :- “ตกลงว่าไม่ต้องต่อกันแล้วนะ…อายุนะ”
หลวงพ่อ :- “ไม่เอา…ไม่ต้องต่อกันแล้ว คือว่าไม่มีกำหนดแน่นอน เราก็คิดว่าเมื่อวานซืนนี้มันจะตาย ก็บอกว่า คุณ…งานโน้นมีงานนี้มา นี่ไอ้วัดมันไกล้จะเสร็จ ถ้าน้ำไม่ท่วมไม่ถ่วงเวลาเสีย ๔ เดือน ก็เสร็จมีนาคมนี้ ทีนี้พอวัดไม่เสร็จ ท่านก็สั่งเพิ่มต่อ สร้างต่อใช่ไหม… และก็ต่อไปขยายไปสร้างภายนอก โดยให้ทุนเล็กน้อย ๒๕ เปอร์เซ็นต์ ถ้าวัดไหนสามารถจะทำได้ก็ให้ทำ ก็รวมความว่า งานของท่านไม่หยุด ตายหรืออยู่ อยู่หรือตาย ก็ช่างหัวมัน ไม่สนใจ สนใจที่เดียว…นิพพาน”
(ด้วยความจริงแล้ว หลวงพ่อไม่อยากอยู่เลย เพราะขันธ์ ๕ ป่วยอยู่เสมอ)
หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม ฉบับพิเศษ เล่ม ๗ หน้า ๙๕-๙๗
พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน (หลวงพ่อฤๅษี วัดท่าซุง)
หลวงพ่อตอบปัญหาธรรม 